„Sadzenie krzyżyków” to zwyczaj doroczny praktykowany na początku okresu wiosennego. Od Niedzieli Palmowej do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego krzyżykami oznacza się i zabezpiecza zarówno pola z rosnącą już pszenicą ozimą, jak i pola „puste”, na których dopiero mają być posiane i posadzone rośliny. Wetknięty widoczny krzyżyk oznacza, że pole jest poświęcone i gotowe do uprawy.

W regionie przeworskim wykonuje się krzyżyki jednolite, tj. jedynie z patyków kłokoczki południowej poświęconej w palmie w Niedzielę Wielkanocną (palma w regionie przeworskim składa się z czterech zasadniczych tradycyjnych roślin: kłokoczka południowa [Staphylea pinnata], trzcina [Phragmites communis], bazie [dowolny z gatunków wierzby Salix]  i jałowiec [Juniperus communis]) lub mieszane, tj. patyk wzdłuż –  z bazi, patyk w poprzek – z kłokoczki (Gniewczyna Tryniecka, Chałupki, Maćkówka, Urzejowice, Gać, Markowa). W Studzianie, Ujeznej wzdłuż pionowej belki krzyżyka z kłokoczki wtyka się dodatkowo trzcinę z palmy. W Łopuszce Wielkiej krzyżyki wykonuje się w całości z bazi, w Siedleczce zaś z trzciny. Ramiona krzyżyków mogą być równej długości, ok. 8-10 cm lub 10-15 cm (na planie krzyża greckiego), jeden pionowy w połowie rozszczepiony i wewnątrz wsunięty cieńszy poziomy albo pionowy przecięty do połowy i poziomy osadzony w przecięciu lub o belce poziomej krótszej a pionowej dłuższej (na planie krzyża łacińskiego).

Zabiegu sadzenia krzyżyków i święcenia pól dokonuje gospodarz, gospodyni wychodząc samotnie w pole lub w towarzystwie całej rodziny czy dzieci. „Sadząc” krzyżyk i kropiąc pole wodą święconą za pomocą palmy (używając do tego wody poświęconej w Wielką Sobotę), gospodarz zdejmuje czapkę z głowy, czyni ręką znak krzyża na sobie i wypowiada  formułę modlitewną: „Panie Boże błogosław temu polu, żeby się szczęśliwie urodziło” (przykład ze wsi Dębów, gmina Przeworsk) lub „O Panie Boże użycz swej siły, aby te zboża do nieba się wzbiły i wydały plon obfity i żeby nos wykarmiły” (Gniewczyna Tryniecka, gmina Tryńcza).

Po śniadaniu wielkanocnym, w Wielką Niedzielę gospodarz zabiera ze sobą krzyżyki, palmę, wodę święconą z Wielkiej Soboty w pojemniku (butelce, słoiku szklanym) i obchodzi swoje pola. Krzyżyki wtyka się („sadzi”) w każdy róg pola, gdzie rośnie pszenica ozima. Krzyżyki te podlewa się lub kropi wodą święconą używając do tego palmy (palma z trzciną wiechą występuje tu w funkcji kropidła). W niektórych miejscowościach (np. Gać, Grzęska, Siedleczka, Ujezna, Gniewczyna Tryniecka) obok krzyżyka wtyka się kawałek trzciny z palmy, kruszy trochę żółtka na pole z ozimą pszenicą, białka na pole z żytem ozimym i pozostawia skorupki ze święconego jaja. Niektórzy gospodarze praktykują podczas zabiegu sadzenia krzyżyków i poświęcania pól – spożywanie białka z ugotowanego święconego jajka, spożywanie kawałka świątecznego placka, kiełbasy ze święconki, a nawet wypicie niewielkiej ilości alkoholu, jeśli podczas sadzenia krzyżyków dojdzie do spotkania z innym  gospodarzem sąsiadującym polem. W niektórych wsiach (Kisielów, Pantalowice, Rączyna, Gać, Bystrowice, Zarzecze) po poświęceniu pól, palmę czy resztki palmy pozostawia się na polu, wbijając ją na skraju lub pośrodku pola.